C'est compliqué
Blijf op de hoogte en volg Hanne
14 Maart 2014 | Congo, Democratische Republiek v, Elizabethstad
Bonjour,
Nog eens wat nieuws uit Lubumbashi. Eerst en vooral: alles gaat hier super goed! Stage is op gang gekomen en er zijn weer leuke ervaringen op mijn pad gekomen. Vorige week zaterdag was het ‘Journée de la femme’ wat hier toch wel stevig gevierd wordt. Alle vrouwen worden een beetje verplicht om in pangne (Afrikaans stof) naar buiten te komen en dus ook ik werd verplicht om een Afrikaans kleed te laten maken. Wat een succes was! ’s Avonds zijn we met het gezin pizza gaan eten, wat heel gezellig was! Zondag zijn we met de 4 Belgische meisjes en een Congolese vriendin van Maaike gaan zwemmen. Ik was even vergeten dat de Afrikaanse zon nóg feller is dan die van België en dat mijn huid niet zonbestendig is.. met als gevolg dat ik heel grappig verbrand ben. Zo staat er op mijn rechterbovenbil een hand ingebrand (wat niet logisch is want ik heb mijn hand daar helemaal niet opgehouden) en staat er op mijn buik precies een omgekeerde pijl van avatar. Mama Odette was wel blij want zo werd ik beetje bij beetje zoals hun. Echt raar dat die da soms precies nie begrijpen dat ik nooit ne neger zal worden. Iets waar ik ook ben achtergekomen is dat iedereen (zelfs de paters en sociaal assistent) denkt dat ik een ernstige huidziekte heb. Sproeten hebben ze hier blijkbaar zelden gezien en het woord bestaat ook niet in het ‘Congolees Frans’ dus begint maar is uit te leggen wat die rare puntjes op u huid zijn.. Ik vermeld er dan ook bij dat die vermeerderen als de zon fel schijnt. De kindjes stelde zelfs voor om een bash te kopen die ze dan altijd over mij konden houden als ik in de zon liep. Wel lief maar best grappig.
Verder ben ik met 2 zussen naar de ‘commune Kenia’ geweest, een commune in Lubumbashi die bekend staat als de gevaarlijkste streek hier. Daar hadden ze precies echt nog nooit nen blanke gezien. Mensen trokken letterlijk aan mij om dingen te kopen en probeerde mijn sproeten op mijn armen weg te vegen. Er sprong zelfs ne jongen achteruit toen hij mij zag. Hilarisch! De buschauffeur weigerde ook om mijn wisselgeld te geven (gebeurt wel vaker) aangezien ik toch blank en rijk ben. (Ik heb het uiteindelijk toch gekregen na veel discussiëren). Gelukkig wordt ik altijd wel goed beschermt door mijn zussen en voel ik mij nooit echt onveilig. En ik heb er ook een mooie, goedkope tas aan over gehouden!
Mijn stage is nu ook echt op gang gekomen. De eerste 3 dagen werk ik dus op Bakanja centre met straatkinderen (enkel jongens). Echt een superstage! Ik vind het jammer dat ik hier niet elke dag van de week kan werken. Momenteel werk ik op de bureau social waar de jongens terecht kunnen komen als ze problemen hebben op school, veel afwezig zijn, hier naar school willen komen, als er andere problemen zijn tussen jongens,.. Heel uiteenlopend dus. Vanaf de eerste dag kreeg ik meteen veel verantwoordelijkheid. Mijn stagebegeleider (papa Philippe) zei meteen na het eerste gesprek.’ Ja Hanne wat is u visie hierop, hoe zou gij da oplossen’. Was wel overweldigend maar net wat ik nodig had! Tijdens de pauze in de voormiddag en in de namiddag meng ik mij zoveel mogelijk met de jongens om een babbeltje te doen. Da zijn eigenlijk de leukste momenten. De jongens zijn allemaal heel vriendelijk, zonder drempels ( wel niet altijd even simpel). Ik vind het werken met de jongens veel leuker dan met de meisjes op donderdag en vrijdag. De meisjes zijn veel terughoudender terwijl die jongens hier gewoon zeggen wat ze denken en meteen op u af komen. Me like! Elke jongen heeft hier zijn fiche met volledige geschiedenis op (soms heel zware verhalen) en vanaf volgende week gaan we elke fiche vervolledigen omdat er veel zijn die geen fiche hebben. Dus gesprekken afnemen bij iedereen om hun levensverhaal aan te horen. Soms is de stage ook wel heel zwaar. Er zijn deze week al verhalen naar boven gekomen van jongens waar ik echt niet goed van was. Geld is hier ook vaak het probleem. Doordat veel kinderen (financieel) niet kunnen terugvallen op hun gezin (omdat dit simpelweg niet bestaat) moet bakanja daarin tussenkomen. Maar bakanja heeft ook niet alle financiële middelen van de wereld.. Daarom gaan we met de Belgische meisjes misschien een soort van benefiet organiseren om geld in te zamelen voor Bakanja. We gaan ons dan vooral richten naar de rijke Congolezen (die hier zeker zijn) in de hoop wat geld op te halen. Maar das allemaal nog maar wazig. Mochten er ideetjes zijn, altijd welkom!
Soms stel ik mij ook wel de vraag of ik hier wel nuttig ben en of mijn hulp iets uithaalt. Congo is echt een land vol met shit da volgens mij echt al lang naar de klote is en wa voor altijd zo gaat blijven. Voor veel problemen die ik hier tegenkom zie ik gewoon totaal geen oplossing. Ik heb het er vaak over met mijn stagebegeleiders en het valt mij echt op hoe vaak de uitspraak ‘c’est compliqué ici’ gebruikt wordt. Zelf gebruik ik die ook vaak. Als ge dan ook weet da de politie en de regering die problemen soms alleen maar in de hand werken, stelt ge u wel enorme vragen bij het nut van u aanwezigheid. Natuurlijk moet ik blij zijn als ik een kind heb laten lachen zult ge waarschijnlijk denken. Maar toch voel ik mij als blanke soms machteloos en onnozel. Ik heb het thuis supergoed en kijk in de jongen zijn ogen dieje nie eens zijn ouders kent. Ma nu ben ik te melig aan ‘t worden. Maar het zijn wel dingen waar ge bij stil staat en die ne impact hebben op mij.
Verder besef ik ook dat 4 maanden op sommige vlakken echt te kort gaan zijn. Het missen van de familie en vrienden is er natuurlijk maar ik verschiet ervan hoe goed dat tot nu toe gaat (we zitten natuurlijk nog niet halfweg) Misschien heeft het ook wel te maken met het supergastgezin dat het gezinsgevoel goed opvult.(mama, papa en Lotte: begrijp me niet verkeerd é, jullie zijn nog altijd mijn lievelingsgezin) Maar de mentaliteit in dit gezin kan toch wel aan geen enkele mentaliteit tippen.
Zo ik ga afronden. Kort samengevat voel ik mij hier eigenlijk helemaal thuis en gelukkig. Ik weet nu al welke dingen ik enorm ga missen als ik thuiskom (en welke niet).
PS voor evelyne, tiana, saartje & shanah: de eerste Afrikaanse koortsblaas is een feit. Ik moest meteen aan jullie denken! Hebben jullie er toevallig ook 1tje?
PSS deze week is er 200 dollar geboden voor mij. Mijn stagebegeleidster was redelijk kwaad omdat het bedrag zo laag was
PSSS Ik word nog steeds vergezeld door huisdier muis. Ik ben er absoluut gene fan van.
PSSSS Ik heb voor de eerste keer op de moto gezeten hier, een heel leuke ervaring!
PSSSSS Ik begin mij zeker te voelen over mijn Frans. Mensen zeggen zelfs dat het sterk verbeterd is.
Bayo!
Nog eens wat nieuws uit Lubumbashi. Eerst en vooral: alles gaat hier super goed! Stage is op gang gekomen en er zijn weer leuke ervaringen op mijn pad gekomen. Vorige week zaterdag was het ‘Journée de la femme’ wat hier toch wel stevig gevierd wordt. Alle vrouwen worden een beetje verplicht om in pangne (Afrikaans stof) naar buiten te komen en dus ook ik werd verplicht om een Afrikaans kleed te laten maken. Wat een succes was! ’s Avonds zijn we met het gezin pizza gaan eten, wat heel gezellig was! Zondag zijn we met de 4 Belgische meisjes en een Congolese vriendin van Maaike gaan zwemmen. Ik was even vergeten dat de Afrikaanse zon nóg feller is dan die van België en dat mijn huid niet zonbestendig is.. met als gevolg dat ik heel grappig verbrand ben. Zo staat er op mijn rechterbovenbil een hand ingebrand (wat niet logisch is want ik heb mijn hand daar helemaal niet opgehouden) en staat er op mijn buik precies een omgekeerde pijl van avatar. Mama Odette was wel blij want zo werd ik beetje bij beetje zoals hun. Echt raar dat die da soms precies nie begrijpen dat ik nooit ne neger zal worden. Iets waar ik ook ben achtergekomen is dat iedereen (zelfs de paters en sociaal assistent) denkt dat ik een ernstige huidziekte heb. Sproeten hebben ze hier blijkbaar zelden gezien en het woord bestaat ook niet in het ‘Congolees Frans’ dus begint maar is uit te leggen wat die rare puntjes op u huid zijn.. Ik vermeld er dan ook bij dat die vermeerderen als de zon fel schijnt. De kindjes stelde zelfs voor om een bash te kopen die ze dan altijd over mij konden houden als ik in de zon liep. Wel lief maar best grappig.
Verder ben ik met 2 zussen naar de ‘commune Kenia’ geweest, een commune in Lubumbashi die bekend staat als de gevaarlijkste streek hier. Daar hadden ze precies echt nog nooit nen blanke gezien. Mensen trokken letterlijk aan mij om dingen te kopen en probeerde mijn sproeten op mijn armen weg te vegen. Er sprong zelfs ne jongen achteruit toen hij mij zag. Hilarisch! De buschauffeur weigerde ook om mijn wisselgeld te geven (gebeurt wel vaker) aangezien ik toch blank en rijk ben. (Ik heb het uiteindelijk toch gekregen na veel discussiëren). Gelukkig wordt ik altijd wel goed beschermt door mijn zussen en voel ik mij nooit echt onveilig. En ik heb er ook een mooie, goedkope tas aan over gehouden!
Mijn stage is nu ook echt op gang gekomen. De eerste 3 dagen werk ik dus op Bakanja centre met straatkinderen (enkel jongens). Echt een superstage! Ik vind het jammer dat ik hier niet elke dag van de week kan werken. Momenteel werk ik op de bureau social waar de jongens terecht kunnen komen als ze problemen hebben op school, veel afwezig zijn, hier naar school willen komen, als er andere problemen zijn tussen jongens,.. Heel uiteenlopend dus. Vanaf de eerste dag kreeg ik meteen veel verantwoordelijkheid. Mijn stagebegeleider (papa Philippe) zei meteen na het eerste gesprek.’ Ja Hanne wat is u visie hierop, hoe zou gij da oplossen’. Was wel overweldigend maar net wat ik nodig had! Tijdens de pauze in de voormiddag en in de namiddag meng ik mij zoveel mogelijk met de jongens om een babbeltje te doen. Da zijn eigenlijk de leukste momenten. De jongens zijn allemaal heel vriendelijk, zonder drempels ( wel niet altijd even simpel). Ik vind het werken met de jongens veel leuker dan met de meisjes op donderdag en vrijdag. De meisjes zijn veel terughoudender terwijl die jongens hier gewoon zeggen wat ze denken en meteen op u af komen. Me like! Elke jongen heeft hier zijn fiche met volledige geschiedenis op (soms heel zware verhalen) en vanaf volgende week gaan we elke fiche vervolledigen omdat er veel zijn die geen fiche hebben. Dus gesprekken afnemen bij iedereen om hun levensverhaal aan te horen. Soms is de stage ook wel heel zwaar. Er zijn deze week al verhalen naar boven gekomen van jongens waar ik echt niet goed van was. Geld is hier ook vaak het probleem. Doordat veel kinderen (financieel) niet kunnen terugvallen op hun gezin (omdat dit simpelweg niet bestaat) moet bakanja daarin tussenkomen. Maar bakanja heeft ook niet alle financiële middelen van de wereld.. Daarom gaan we met de Belgische meisjes misschien een soort van benefiet organiseren om geld in te zamelen voor Bakanja. We gaan ons dan vooral richten naar de rijke Congolezen (die hier zeker zijn) in de hoop wat geld op te halen. Maar das allemaal nog maar wazig. Mochten er ideetjes zijn, altijd welkom!
Soms stel ik mij ook wel de vraag of ik hier wel nuttig ben en of mijn hulp iets uithaalt. Congo is echt een land vol met shit da volgens mij echt al lang naar de klote is en wa voor altijd zo gaat blijven. Voor veel problemen die ik hier tegenkom zie ik gewoon totaal geen oplossing. Ik heb het er vaak over met mijn stagebegeleiders en het valt mij echt op hoe vaak de uitspraak ‘c’est compliqué ici’ gebruikt wordt. Zelf gebruik ik die ook vaak. Als ge dan ook weet da de politie en de regering die problemen soms alleen maar in de hand werken, stelt ge u wel enorme vragen bij het nut van u aanwezigheid. Natuurlijk moet ik blij zijn als ik een kind heb laten lachen zult ge waarschijnlijk denken. Maar toch voel ik mij als blanke soms machteloos en onnozel. Ik heb het thuis supergoed en kijk in de jongen zijn ogen dieje nie eens zijn ouders kent. Ma nu ben ik te melig aan ‘t worden. Maar het zijn wel dingen waar ge bij stil staat en die ne impact hebben op mij.
Verder besef ik ook dat 4 maanden op sommige vlakken echt te kort gaan zijn. Het missen van de familie en vrienden is er natuurlijk maar ik verschiet ervan hoe goed dat tot nu toe gaat (we zitten natuurlijk nog niet halfweg) Misschien heeft het ook wel te maken met het supergastgezin dat het gezinsgevoel goed opvult.(mama, papa en Lotte: begrijp me niet verkeerd é, jullie zijn nog altijd mijn lievelingsgezin) Maar de mentaliteit in dit gezin kan toch wel aan geen enkele mentaliteit tippen.
Zo ik ga afronden. Kort samengevat voel ik mij hier eigenlijk helemaal thuis en gelukkig. Ik weet nu al welke dingen ik enorm ga missen als ik thuiskom (en welke niet).
PS voor evelyne, tiana, saartje & shanah: de eerste Afrikaanse koortsblaas is een feit. Ik moest meteen aan jullie denken! Hebben jullie er toevallig ook 1tje?
PSS deze week is er 200 dollar geboden voor mij. Mijn stagebegeleidster was redelijk kwaad omdat het bedrag zo laag was
PSSS Ik word nog steeds vergezeld door huisdier muis. Ik ben er absoluut gene fan van.
PSSSS Ik heb voor de eerste keer op de moto gezeten hier, een heel leuke ervaring!
PSSSSS Ik begin mij zeker te voelen over mijn Frans. Mensen zeggen zelfs dat het sterk verbeterd is.
Bayo!
-
15 Maart 2014 - 14:00
Tante Lea:
Hey Hanne, opnieuw een heel verhaal uit het verre Congo. Leuk om te lezen, fijn om te vernemen dat het je goed gaat ginder ver. Ondertussen heb je weer heel wat ervaringen opgedaan en nee, je zal in je eentje de situaties ginder zeker niet kunnen veranderen . Maar dat is ook niet de bedoeling, denk ik. Het voornaamste zal je wel beseffen: wij hebben hier een luxe leventje. En het siert je dat je toegeeft dat het allemaal toch een zeker effect heeft op je. Je leert er alleszins veel, en je gaat er een boel levenservaringen uit halen. Probeer toch maar wat te genieten van dit avontuur. We wensen je uiteraard nog heel veel plezier ginder, met je jongens en meisjes. En veel succes met je Franse taal!
A la prochaine,
Tante Lea en nonkel Alex.
-
15 Maart 2014 - 14:24
Tante Karin:
Dag Hanne,
Het minste wat je doet heeft zijn nut. Er is niets mooier op de wereld dan iemand die begaan is met het leed en de problemen van iemand anders. Als we dat zouden opgeven is het misschien helemaal hopeloos voor die mensen daar en hoop doet leven.
Hou je sterk en goed daar ginder. Fijn verslag, aangenaam om te lezen.
Tante Karin & Nonkel Johan, Dries & Sien -
15 Maart 2014 - 15:42
Kelly:
Hey Hanne! :) Echt leuk om te lezen wat gij daar allemaal meemaakt. En ik vond het eigenlijk grappig wat ge net zei, want ik ken iemand die ook een koortsblaas heeft, he LOTTE! Gellie zit nog altijd op dezelfde golflengte :p Super trouwens wa ge daar allemaal doet! Maar kom snel terug, Lotte wordt soms een beetje zot :D en dan bent gij zowat de enige die haar kan helpen ;)
xxx -
16 Maart 2014 - 11:03
Petra Van Buren:
Hoi Hanne,
Altijd weer leuk om jouw verhaal zo te lezen. Je vertelt het in een hele plezante manier, waarop ik vaak ik de lach schiet. Maar tussen alle regels door, lees ik ook de ernst van de situatie daar. Wat doet mijn bijdrage er aan toe? Waarom is ook het overheidsapparaat zo corrupt? Misschien denk je dat jouw bijdrage er niet toe doet, maar weet wel dat voor elk kind dat jij wel belangrijk bent geweest. Je hebt ze aandacht gegeven en naar ze geluisterd en dat alleen al maakt een groot verschil. Dus ga zo door lieve Hanne.
Het vatje van Lotte was een groot succes. We hebben jou natuurlijk gemist (vooral jouw mama want die was de hele avond op zoek naar een (geschikte) danspartner hahaha). Ome Jobs vond het ook heel leuk en voelde zich weer even jong toen hij met jouw mama danste. Maar ik lees dat jij daar ook een heel fijn gezin hebt en gelukkig heb je weinig tijd om te piekeren over 'thuis' in België, want ze houden je daar wel bezig.
De foto's zijn ook leuk om te zien. Geeft ons toch een beter idee als je het over jouw tijdelijke gezin hebt. Plaats er nog maar meer hoor! Hou je haaks Hanne en tot een volgend verslag.
Groetjes, ome Jobs, tante Petra, Céline en Esmée. -
16 Maart 2014 - 20:32
Johan:
helaba en ge hebt het naar uw zin hoor ik en de tijd vliegt wel voorbij denk ik, ik heb al het een en ander gelezen allé tot later grts johan..
-
25 Maart 2014 - 22:42
Elda Van Van Gansewinkel:
Dag Hanne
Deze morgen ben ik je papa tegengekomen en hij heeft mij gezegd dat je in LUbumbashi zit! Ongelofelijk, heb als je mails gelezen ..... Spannend, ben er zeker van dat Congo niet Europa is, maar je beseft dat de wereld anders is dat wij denken.
Van al mijn verre reizen onthoud ik steeds dat er overal mensen zijn die anders leven, eten, wonen..... maar wat ik niet vergeet is niet omdat wij hier meer hebben dat wij gelukkiger zijn.
Valt uw stage mee? En de jongens van de opvangcentrum? Ik heb ook altijd liever met jongens gewerkt dan met meisjes.
Wil je nog vertellen dat ik voor 10 jaar voor een 'Congolese' bedrijf gewerkt heb. De hoofdzetel zat in Kinshasa maar hadden een bijbuig in L'shi. Het bedrijf was Someca. Wij leverde van alles van potlood tot computer ...... Daarom voel ik mij ook een beetje Congolees.
Geniet van elk moment en zal als je berichten zeker lezen.
Een dikke kus
Elda -
28 Maart 2014 - 08:29
Hanne:
Dag Elda,
Bedankt voor de reactie, altijd fijn om verschillende reactie te lezen op mijn blog. De stage valt enorm goed mee, vooral de eerste 3 dagen met de straat -weeskinderen is echt een superstage maar soms wel zware verhalen. Het contact met de jongens verloopt heel vlot, vooral de oudere (in sommige broeders hun ogen 'gevaarlijkere' jongens) zijn toffe kerels. Wat ik leuk vind is dat zij recht op u afkomen en heel direct zijn, ze zullen nooit rond de pot draaien. Omdat mijn Frans nu beter is als in het begin weet ik altijd wel wat te antwoorden. De meisjes daar in tegen zijn heel terughoudend en is wat moeilijker om contact mee te maken maar op zich is dat ook een uitdaging! En wauw 10 jaar voor Congolees bedrijf gewerkt, zal ook wel wat ervaring met zich hebben meegebracht en waarschijnlijk heb je veel geduld moeten tonen ;)
En ik geniet zeker van elk moment! Doe de groetjes daar in Van Gansewinkel (of werk jij daar niet meer?)
Hanne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
