sisi ni tayari nusu ya njia ya!
Blijf op de hoogte en volg Hanne
06 April 2014 | Congo, Democratische Republiek v, Elizabethstad
Hallo,
’t Was blijkbaar al lang geleden dat ik nog eens iets op mijn blog had gezet dus hier nog eens een berichtje. Waar zal ik beginnen. Gisteren zat ik exact halfweg in mijn groot avontuur; nog een dikke 2 maanden te gaan! Als die 2 maanden zo snel vooruit vliegen als de maand maart dan zal het rap 8 juni zijn. Alles gaat hier nog steeds goed, na 2 maanden heb ik het gevoel dat ik hier echt mijn draai heb gevonden. Zowel in het gezin, op de stage als met de Congolese/Belgische vrienden loopt alles alsof ik thuis ben. Misschien is het leuk om eens te vertellen hoe mijn week er meestal uit ziet. Op maandag, dinsdag en woensdag werk ik op Bakanja centre. Ik sta dan om 6u op om rond 8u te beginnen werken. Rond 15u zit mijn dag er daar al op en neem ik het busje naar huis. Wat ik dan thuis nog doe is altijd verschillend. Kan zijn dat ik naar de winkel ga om inkopen te doen met mijn zussen of dat ik wat werk voor school. Donderdag en vrijdag verschillen altijd. Ik heb een tijdje bij de nonnekes les gevolgd maar nu is het de bedoeling dat ik terug op mijn oorspronkelijke stageplaats (met de kwetsbare vrouwen) terecht kom. Maar hoe dat juist gaat verlopen en wat ik er ga doen is momenteel nog onduidelijk. Zaterdagochtend is het helpen in het huishouden: dan doe ik de afwas, dweil ik in mijn kamer, de hal, de badkamer en de trap en doe ik mijn was met de hand en help ik soms ook met het eten maken. Zaterdagnamiddag verschilt altijd. Soms is er iets met het gezin geplant, zo ben ik is moeten gaan helpen op een receptie van iemand zijn begrafenisachtigiets en was er hier thuis een predot. Een predot is een typisch Afrikaans/Congolees ritueel dat plaatsvindt voor het huwelijk. De bruidegom komt dan bij de bruid thuis om zich een ‘eerste’ keer officieel voor te stellen. De familie van de bruid is al in het huis aanwezig en de familie van de bruidegom wilt binnenkomen in het huis maar moet eerst betalen (zie foto). Als ze dan binnenzijn wordt er heel de tijd onderhandelt over welke prijs er aan de familie van de bruid betaald moet worden zodat het huwelijk kan doorgaan. Daarna wordt er in onderhandeling ook een hele lijst opgesteld van wat de familie van de bruidegom moet doneren aan de familie van de bruid. Deze producten worden dan met de dot overhandigt. Als de lijst dan is opgesteld en het nodige geld betaald is door de familie van de bruidegom mag da bruid naar beneden komen. Maar het grappige is dat ze altijd eerst ‘neppe’ bruiden naar beneden laten komen om de bruidegom te testen (zie foto). Ja je voelt het al aankomen, ook ik moest naar beneden komen met de nodige hilariteit als gevolg want ja een muzungu(blanke) op de pre dot is toch wel iets speciaals! Maar op zich was het weer heel leuk om zo’n typisch Afrikaans ritueel te mogen meemaken. Ik mag echt van geluk spreken want ik heb nu al een predot, conseille de mariage, mariage civil en mariage eglise mogen meemaken. Ik denk niet dat iedereen dat kan zeggen! En mijn gezin ging nog proberen dat ik een dot kon meemaken als ik hier was. Zondag ga ik ‘s ochtends naar de kerk en de rest van de dag plannen we meestal iets met de Belgische meisjes om te doen. Zo zijn we de afgelopen week Kipushi (een stad 30 km van L’shi, tegen de grens met Zambia) gaan bezoeken met wat Congolese vrienden. Was echt de leukste dag tot nu toe. We hebben eigenlijk gewoon aan het zwembad gezeten, wat gedronken, gebasket,.. Simpel maar super gezellig!
Verder gaat het op de stage ook goed. Ik vind het werken op Bakanja Centre nog altijd even super als in het begin. Elke dag is anders en ik hou mij met verschillende dingen bezig. Nu ben ik lang bezig geweest met het maken van foto’s van elke leerling om op de fiches te plakken. Nu de paasvakantie eraan komt gaan we vooral huisbezoeken doen om zo de jongens die intern op bakanja verblijven proberen toch te re-integreren in de familie (als ze die al hebben). Wordt ook heel interessant denk ik! Verder hou ik mij ook bezig met het onderzoek ‘Albert’. Een jongen die in het zesde middelbaar zit en volgend jaar graag naar de universiteit gaat maar zijn gezin kan dit niet bekostigen. Maar zijn vader is blijkbaar een Belg die zijn gezin heeft achtergelaten in Congo en terug naar België is getrokken. Nu probeer ik die papa te zoeken met de informatie die het gezin heeft en via het consulaat,.. ‘k Weet niet of we hem daadwerkelijk gaan vinden maar ik doe men best en er zijn toch al wat sporen. Maar blijkbaar is dit in het verleden regelmatig gebeurt door Belgische mannen.
Amai ik merk dat ik er weer een lang blogbericht van aan het maken ben, mijn excuses! Verder heb ik een paar dagjes achter de rug dat ik wat last had van de maag maar op zich totaal niet ernstig. De ouders hier waren wel meteen super ongerust en lieten een dokter komen (wa totaal nie nodig was ma soit). En ik merk precies dat ze ook ander eten maken, heb al een paar dagen geen bukari gegeten en vandaag waren het aardappelen wat echt wel de eerste keer is. Dus ik denk dat ze dit speciaal voor mij doen, wel lief. Verder heb ik het slechte idee gehad om mijn short naar stage aan te doen. Ik had echt al 2 weken mijn kleren niet kunnen wassen wegens water te kort dus uit noodzaak moest ik mijn short aandoen. Mijn short die tot mijn knieën komt en dus niet superkort is. Dit was de eerste en ook de laatste keer dat ik dit deed. In Congo wordt dit dus echt niet geapprecieerd omdat dit de benen te hard laat zien. Nochtans had mijn gezin(die zeer katholiek zijn) dit goedgekeurd voor ik de deur uitging en zijn mijn kleedjes volgens mij even lang.. Maar ik denk dat shorten gewoon anders zijn. Veel kindjes gaven de opmerking dat het niet oké was om dit te dragen, maar er waren ook broeders waarbij mijn short enorm in de smaak viel (snoepers). Een hele ervaring dus met als besluit dat die short in de koffer zal blijven tot 8 juni.
Dan kan ik jullie ook nog met veel enthousiasme zeggen dat ik de twee weken na de paasvakantie niet op Congolese bodem zal doorbrengen maar in Tanzania. Ik heb met Eline, Najade en Marijke en tripje naar Tanzania geplant. We nemen de bus naar Dar er salaam en van daaruit gaan we een safari doen en ja de rest zien we wel. Maar dat wordt dus ook iets om naar uit te kijken. Als we terug zijn van Tanzania is het nog maar 1 maand en in ben terug in België.. en 1 maand is niks dus het zal hier snel gedaan zijn. Ik wil nog niet naar huis.
Zo dat was het weer voor deze keer. Ciao
Ps ik begin echt goed te worden in het water halen. In het begin zag ik hier echt vanaf maar nu vind ik het niet meer erg om te doen en zijn de gele bidons zelfs mijn vriend geworden. Als ik echt enthousiast ben draag ik er soms zelfs 1 in elke hand!
Pss Overlaatst dacht er iemand dat ik van Frankrijk was omdat mijn Frans zo goed was volgens hem. Toen was ik wel even in de wolken. Maar ik merk wel dat ik me comfortabeler voel bij het Frans wat ook wel tot gevolg heeft dat ik sneller fouten maak doordat ik vlotter spreek. Ma soit, ik kan me er volledig in uitdrukken en daar ben ik al blij om.
Psss het is best pijnlijk om het leukste weekend van het jaar te missen (balen met). Maar het feit dat ik dit op zich nog 60 jaar kan meemaken relativeert dit gevoel wel
Kus en tot snel!
’t Was blijkbaar al lang geleden dat ik nog eens iets op mijn blog had gezet dus hier nog eens een berichtje. Waar zal ik beginnen. Gisteren zat ik exact halfweg in mijn groot avontuur; nog een dikke 2 maanden te gaan! Als die 2 maanden zo snel vooruit vliegen als de maand maart dan zal het rap 8 juni zijn. Alles gaat hier nog steeds goed, na 2 maanden heb ik het gevoel dat ik hier echt mijn draai heb gevonden. Zowel in het gezin, op de stage als met de Congolese/Belgische vrienden loopt alles alsof ik thuis ben. Misschien is het leuk om eens te vertellen hoe mijn week er meestal uit ziet. Op maandag, dinsdag en woensdag werk ik op Bakanja centre. Ik sta dan om 6u op om rond 8u te beginnen werken. Rond 15u zit mijn dag er daar al op en neem ik het busje naar huis. Wat ik dan thuis nog doe is altijd verschillend. Kan zijn dat ik naar de winkel ga om inkopen te doen met mijn zussen of dat ik wat werk voor school. Donderdag en vrijdag verschillen altijd. Ik heb een tijdje bij de nonnekes les gevolgd maar nu is het de bedoeling dat ik terug op mijn oorspronkelijke stageplaats (met de kwetsbare vrouwen) terecht kom. Maar hoe dat juist gaat verlopen en wat ik er ga doen is momenteel nog onduidelijk. Zaterdagochtend is het helpen in het huishouden: dan doe ik de afwas, dweil ik in mijn kamer, de hal, de badkamer en de trap en doe ik mijn was met de hand en help ik soms ook met het eten maken. Zaterdagnamiddag verschilt altijd. Soms is er iets met het gezin geplant, zo ben ik is moeten gaan helpen op een receptie van iemand zijn begrafenisachtigiets en was er hier thuis een predot. Een predot is een typisch Afrikaans/Congolees ritueel dat plaatsvindt voor het huwelijk. De bruidegom komt dan bij de bruid thuis om zich een ‘eerste’ keer officieel voor te stellen. De familie van de bruid is al in het huis aanwezig en de familie van de bruidegom wilt binnenkomen in het huis maar moet eerst betalen (zie foto). Als ze dan binnenzijn wordt er heel de tijd onderhandelt over welke prijs er aan de familie van de bruid betaald moet worden zodat het huwelijk kan doorgaan. Daarna wordt er in onderhandeling ook een hele lijst opgesteld van wat de familie van de bruidegom moet doneren aan de familie van de bruid. Deze producten worden dan met de dot overhandigt. Als de lijst dan is opgesteld en het nodige geld betaald is door de familie van de bruidegom mag da bruid naar beneden komen. Maar het grappige is dat ze altijd eerst ‘neppe’ bruiden naar beneden laten komen om de bruidegom te testen (zie foto). Ja je voelt het al aankomen, ook ik moest naar beneden komen met de nodige hilariteit als gevolg want ja een muzungu(blanke) op de pre dot is toch wel iets speciaals! Maar op zich was het weer heel leuk om zo’n typisch Afrikaans ritueel te mogen meemaken. Ik mag echt van geluk spreken want ik heb nu al een predot, conseille de mariage, mariage civil en mariage eglise mogen meemaken. Ik denk niet dat iedereen dat kan zeggen! En mijn gezin ging nog proberen dat ik een dot kon meemaken als ik hier was. Zondag ga ik ‘s ochtends naar de kerk en de rest van de dag plannen we meestal iets met de Belgische meisjes om te doen. Zo zijn we de afgelopen week Kipushi (een stad 30 km van L’shi, tegen de grens met Zambia) gaan bezoeken met wat Congolese vrienden. Was echt de leukste dag tot nu toe. We hebben eigenlijk gewoon aan het zwembad gezeten, wat gedronken, gebasket,.. Simpel maar super gezellig!
Verder gaat het op de stage ook goed. Ik vind het werken op Bakanja Centre nog altijd even super als in het begin. Elke dag is anders en ik hou mij met verschillende dingen bezig. Nu ben ik lang bezig geweest met het maken van foto’s van elke leerling om op de fiches te plakken. Nu de paasvakantie eraan komt gaan we vooral huisbezoeken doen om zo de jongens die intern op bakanja verblijven proberen toch te re-integreren in de familie (als ze die al hebben). Wordt ook heel interessant denk ik! Verder hou ik mij ook bezig met het onderzoek ‘Albert’. Een jongen die in het zesde middelbaar zit en volgend jaar graag naar de universiteit gaat maar zijn gezin kan dit niet bekostigen. Maar zijn vader is blijkbaar een Belg die zijn gezin heeft achtergelaten in Congo en terug naar België is getrokken. Nu probeer ik die papa te zoeken met de informatie die het gezin heeft en via het consulaat,.. ‘k Weet niet of we hem daadwerkelijk gaan vinden maar ik doe men best en er zijn toch al wat sporen. Maar blijkbaar is dit in het verleden regelmatig gebeurt door Belgische mannen.
Amai ik merk dat ik er weer een lang blogbericht van aan het maken ben, mijn excuses! Verder heb ik een paar dagjes achter de rug dat ik wat last had van de maag maar op zich totaal niet ernstig. De ouders hier waren wel meteen super ongerust en lieten een dokter komen (wa totaal nie nodig was ma soit). En ik merk precies dat ze ook ander eten maken, heb al een paar dagen geen bukari gegeten en vandaag waren het aardappelen wat echt wel de eerste keer is. Dus ik denk dat ze dit speciaal voor mij doen, wel lief. Verder heb ik het slechte idee gehad om mijn short naar stage aan te doen. Ik had echt al 2 weken mijn kleren niet kunnen wassen wegens water te kort dus uit noodzaak moest ik mijn short aandoen. Mijn short die tot mijn knieën komt en dus niet superkort is. Dit was de eerste en ook de laatste keer dat ik dit deed. In Congo wordt dit dus echt niet geapprecieerd omdat dit de benen te hard laat zien. Nochtans had mijn gezin(die zeer katholiek zijn) dit goedgekeurd voor ik de deur uitging en zijn mijn kleedjes volgens mij even lang.. Maar ik denk dat shorten gewoon anders zijn. Veel kindjes gaven de opmerking dat het niet oké was om dit te dragen, maar er waren ook broeders waarbij mijn short enorm in de smaak viel (snoepers). Een hele ervaring dus met als besluit dat die short in de koffer zal blijven tot 8 juni.
Dan kan ik jullie ook nog met veel enthousiasme zeggen dat ik de twee weken na de paasvakantie niet op Congolese bodem zal doorbrengen maar in Tanzania. Ik heb met Eline, Najade en Marijke en tripje naar Tanzania geplant. We nemen de bus naar Dar er salaam en van daaruit gaan we een safari doen en ja de rest zien we wel. Maar dat wordt dus ook iets om naar uit te kijken. Als we terug zijn van Tanzania is het nog maar 1 maand en in ben terug in België.. en 1 maand is niks dus het zal hier snel gedaan zijn. Ik wil nog niet naar huis.
Zo dat was het weer voor deze keer. Ciao
Ps ik begin echt goed te worden in het water halen. In het begin zag ik hier echt vanaf maar nu vind ik het niet meer erg om te doen en zijn de gele bidons zelfs mijn vriend geworden. Als ik echt enthousiast ben draag ik er soms zelfs 1 in elke hand!
Pss Overlaatst dacht er iemand dat ik van Frankrijk was omdat mijn Frans zo goed was volgens hem. Toen was ik wel even in de wolken. Maar ik merk wel dat ik me comfortabeler voel bij het Frans wat ook wel tot gevolg heeft dat ik sneller fouten maak doordat ik vlotter spreek. Ma soit, ik kan me er volledig in uitdrukken en daar ben ik al blij om.
Psss het is best pijnlijk om het leukste weekend van het jaar te missen (balen met). Maar het feit dat ik dit op zich nog 60 jaar kan meemaken relativeert dit gevoel wel
Kus en tot snel!
-
06 April 2014 - 20:18
Marieke:
Hey nichtje,
Altijd leuk om weer iets van je te horen. Wat een verhalen weer. Geweldig. Ook wij zeiden laatst dat het zo ontzettend snel gaat. Snap dat je het gevoel krijgt dat je tijd te kort hebt. Dus geniet er maar van en sla het allemaal goed op. Zo te lezen ben je ook een hoop nieuwe lieve vrienden rijker.
Op naar de laatste helft van deze belevenis die nog zeker vanalles voor je in petto zal hebben.
Geniet van je vakantie in Tanzania enne hou ons op de hoogte he.
Liefs Marieke, Toon, Raf en Lore. -
07 April 2014 - 04:34
Elsje:
Weer eens ge-wel-dig om jouw avonturen te lezen! Al dat water tillen, de kilootjes gaan er nogal afvliegen! Ik zie het al aan jouw gezicht dat je bent afgevallen ( op de fotos he) Geniet nog met volle teugen!!! -
07 April 2014 - 14:26
Wilma Vd Berk:
Ha Hanne,
Weer een ontzettend leuk verslag om te lezen,
je hebt al heel veel meegemaakt, en geleerd.
Hopelijk geniet je de tweede helft ook zo, en ook zeker van je vakantie in Tanzania.
Groetjes van ons xx -
09 April 2014 - 16:14
Christiane Willems:
Hallo Hanne,
Leuke foto's en een leuke blog, je hebt daar precies de tijd van je leven, je straalt enthousiasme uit.
Ik zag dit weekend je mama... en die straalt ook hoor, haar stress en de ongeruste momenten zijn volledig verdwenen, ze is er gerust in.
Je bent met je gat in de boter gevallen bij je gastfamilie, je wordt nogal verwend, hoor ik. Da's echt super.
Ik wens je nog heel veel mooie momenten en geniet met volle teugen van dit avontuur !!
Grtjes,
Christiane
-
09 April 2014 - 21:32
Jops V Buren:
hallo Hanne.
leuk verslag, alleen die andere talen moet je mij maar eens een keer uitleggen.
Een geweldige ervaring voor de rest van je leven, en voor een goed doel.
Ik ben benieuwd wat voor verhalen je hebt als je thuis bent gekomen.
Maak genoeg foto,s.
tot ziens. en groetjes
jops. en peetje. -
13 April 2014 - 09:03
Tante Lea:
Dag Hanne, opnieuw een lang en boeiend verslag . Het doet ons plezier dat je het ginder goed stelt en nonkel Alex is al jaloers op je reis naar Tanzania. Amuseer jullie , het zal zeker een leuke en zeer interessante afwisseling zijn. Een fijne beloning ook, want wij vinden het al prachtig en uitzonderlijk wat jij hebt gepresteerd ginder. We blijven je volgen en veel plezier nog ginder, geniet er van en nog veel succes bij alles wat je doet! Tot de volgende! -
13 April 2014 - 14:00
Tante Karin:
Hoi Hanne,
je ziet er goed uit, je straalt geluk en tevredenheid uit. Denk maar niet te veel aan 8 juni , geniet er nog maar van, ook heel veel plezier in Tanzania, pas op voor de moose he :-)
groetjes
tante karin, nonkel johan , dries & sien
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
