En het begint op gang te komen!
Blijf op de hoogte en volg Hanne
02 Maart 2014 | Congo, Democratische Republiek v, Elizabethstad
Jambo!
Ik dacht: het is nog eens tijd voor een berichtje. Met deze keer wat meer nieuws over de stage. Ik begon het stilaan toch beu te geraken dat er geen actie in de stage kwam. Op mijn oorspronkelijke stageplaats bleken ze dan echt wel niks nuttigs te doen. Ik heb er een maand gezeten en heb ze niet echt zien werken.. Daarna bezochten we wat organisaties die werkten met kinderen, wat op zich wel interessant was, zo kwam ik op veel verschillende plaatsen maar er kwam niks duurzaams uit de bus en daar had ik wel nood aan. Ik wil mij echt eens ergens achter zetten en heb de situatie ook voorgelegd aan mijn docent van school. Zij gaf aan dat ik best eens een fatsoenlijk gesprek kon aangaan met mijn stagebegeleidster om aan te geven dat het belangrijk is dat ik min. 3 dagen per week in 1 organisatie aan de slag ga om zo toch iets degelijks te kunnen opbouwen. Voor mijn evaluatie lijkt het me ook niet onbelangrijk dat iemand mij eens ziet werken. Dan heb ik besloten om dat gesprek meteen de volgende dag aan te gaan voor het organisatiebezoek dat voor boeg stond. Ik moet zeggen dat mijn stagebegeleidster hier positief op reageerde en dit ook voor mij wou realiseren. Die dag zijn we dan Bakanje centre gaan bezoeken, een organisatie van de paters salesianen van Don Bosco (werken ook Vlaamse paters). Bakanje centre is eigenlijk een tweede toegangspoort waar straatkinderen terecht komen. De eerste ‘poort’ is bakanje ville (twee huizen naast mijn huis en de plaats waar 2 Belgische meisjes stage doen) daar komen de straatkinderen voor het eerst terecht en kunnen ze zich wassen, wordt er naar hun verhalen geluisterd, kunnen ze spelen, maar worden ze ook vooral geobserveerd. Daarna worden ze doorgestuurd naar Bakanja centre. Bakanja centre is een immens groot domein buiten het centrum waar momenteel 300-320 straatkinderen (enkel jongens) verblijven. Als een straatkind hier voor de eerste keer terecht komt moet het op gesprek met de sociaal assistent die via een sociale enquete een zo goed mogelijk zicht probeert te krijgen op de situatie van het kind. Daarna volgt de sociaal assistent elk kind op en kan het kind altijd met vragen bij hem terecht. Het kind krijgt zo ook een eigen educatief project: in welke klas hoort hij het beste thuis? Verder probeert de sociaal assistent ook te zorgen voor re-integratie met de familie en gaat hij dus ook op huisbezoek. Na bakanja centre worden de kinderen ‘doorgestuurd’ naar 1 van de 12 huizen waar ze gespecialiseerde opleidingen kunnen volgen. Dit is ook een taak van de sociaal assistent. Deze uitleg kreeg ik van de ‘Frère Pascal’, de directeur van Bakanja centre. Het klonk allemaal heel boeiend en goed georganiseerd en ik zag hier meteen veel kansen voor mij als sociaal werker! Ik dacht grijpen die kans & stelde meteen de vraag of er voor mij een mogelijkheid was om hier stage te doen. Hij was (ik zal nu niet zeggen super enthousiast want tis nogal nen droge) meteen akkoord met dat idee en besloot me direct voor te stellen aan de sociaal assistent Filip. Super vriendelijke & enthousiaste kerel die mij een hele rondleiding gaf in elke klas en elk gebouw en voorstelde aan elke collega. Iedereen was heel vriendelijk en vanaf nu ga ik daar dus maandag, dinsdag en woensdag stage lopen met de sociaal assistent! Ik kijk er enorm naar uit om eindelijk eens iets zinvol te doen. Het lijkt mij wel niet gemakkelijk omdat hier jongens zitten die echt wel serieuze dingen hebben meegemaakt op straat, in hun gezin,.. En de oudere jongens leken mij niet echt de simpelste! Maarja ik wou een uitdaging en die heb ik zeker gekregen.
Op donderdag en vrijdag ga ik les geven bij de zusters sint jozef karmeliet. Zij geven les aan meisjes die uit extreem arme commune komen. Omdat die meisjes zo goed als allemaal analfabeet zijn en een klein beetje Frans kunnen, geven ze op een heel simpele manier les. Hoe en wat ik juist ga geven is momenteel nog onduidelijk en tis op zich nie echt sociaal werk maar lijkt me zeker leuk om te doen. Zuster hèlène staat ook vaak in contact met de ouders van de meisjes dus das misschien ook een boeiend piste voor mij. + ik krijg daar ‘s middags altijd kei goei eten, ook niet onbelangrijk! Zoals je ziet komt de stage dus beetje bij beetje op gang, waar ik heel blij om ben en wat ook wel mag na 1 maand hier al te zitten. Het voordeel van hier al 1 maand te zitten is wel ik mij al wat zekerder voel over mijn Frans (begrijp me niet verkeerd, tis nog altijd Frans me haar op). Verder ben ik ook eindelijk fatsoenlijk aan de slag gegaan met mijn eindwerk.
Verder gaat hier alles zijn gangetje. Ik heb ondertussen 4 andere Belgische meisjes leren kennen wat wel leuk is om daar af en toe mee af te spreken. Met 2, Marijke en Najade, had ik op voorhand al wat contact via mail en die doen hier 2 huizen naast mij stage dus zie ik wel regelmatig. Met Eline heb ik vorige week afgesproken,die is hier voor 5 maanden en werkt in een ziekenhuis. En Maaike woont bij de paters en is hier voor 1 jaar. Vrijdag waren we samen iets gaan drinken en naar een jazz optreden gegaan met en paar van onze zussen en stagecollega’s erbij. Was heel leuk om precies nog eens weg te gaan en heb ook mijn eerste simba (lokaal bier) gedronken. Ik moet zeggen: het smaakte! Het nadeel was wel dat ik & mijn zus al berichten krijgen om half 9 dat we naar huis moesten komen omdat het nacht was.. Echt stevig uitgaan zal er niet inzitten maar die schade zal ik in juni wel inhalen.
Verder heb ik ook culinair mijn grenzen verlegt. Insecten gegeten en den thomson (vis) die hier bijna dagelijks voorgeschoteld en mij altijd zo zielig aankijkt, moest er ook helemaal aan geloven (ja ik heb gisteren zelfs zijn ogen en staart opgegeten, ik dacht waarom niet? Iedereen doet da hier en ik had kei veel honger). En ik heb i.p.v. van 1 bol Bukari er zelfs 1.5 gegeten (serieuze overwinning want da is toch redelijk zware kost).
PS het kan hier toch soms heel erg warm zijn. Deze week zaten er echt momenten tussen dat het 40 graden was en dan smelt mijn huidje toch bijna. Gelukkig heeft mijn stagebegeleidster dan een paraplu bij die even kan gebruiken want zonnebrillen gebruiken ze hier niet aangezien hun ogen gewent zijn aan de zon.
PSS de huwelijksaanzoeken blijven komen..
PSS de buurman is ook een extreem vriendelijke man die altijd klaarstaat voor een dagelijkse babbel. Hij gaat mij swahili's leren en ik heb nederlands.
Zo dat was het weer voor deze keer. Zoals jullie zien gaat het dus goed met mij. In het gastgezin gaat het ook nog altijd super. Enkel de immens grote kakkerlakken en muis die ik hier in huis heb zien rondlopen vind ik net iets minder. De eerste maand zit er al op, nog 3 te gaan. Tot de volgende keer.
Bisou Anne
Ik dacht: het is nog eens tijd voor een berichtje. Met deze keer wat meer nieuws over de stage. Ik begon het stilaan toch beu te geraken dat er geen actie in de stage kwam. Op mijn oorspronkelijke stageplaats bleken ze dan echt wel niks nuttigs te doen. Ik heb er een maand gezeten en heb ze niet echt zien werken.. Daarna bezochten we wat organisaties die werkten met kinderen, wat op zich wel interessant was, zo kwam ik op veel verschillende plaatsen maar er kwam niks duurzaams uit de bus en daar had ik wel nood aan. Ik wil mij echt eens ergens achter zetten en heb de situatie ook voorgelegd aan mijn docent van school. Zij gaf aan dat ik best eens een fatsoenlijk gesprek kon aangaan met mijn stagebegeleidster om aan te geven dat het belangrijk is dat ik min. 3 dagen per week in 1 organisatie aan de slag ga om zo toch iets degelijks te kunnen opbouwen. Voor mijn evaluatie lijkt het me ook niet onbelangrijk dat iemand mij eens ziet werken. Dan heb ik besloten om dat gesprek meteen de volgende dag aan te gaan voor het organisatiebezoek dat voor boeg stond. Ik moet zeggen dat mijn stagebegeleidster hier positief op reageerde en dit ook voor mij wou realiseren. Die dag zijn we dan Bakanje centre gaan bezoeken, een organisatie van de paters salesianen van Don Bosco (werken ook Vlaamse paters). Bakanje centre is eigenlijk een tweede toegangspoort waar straatkinderen terecht komen. De eerste ‘poort’ is bakanje ville (twee huizen naast mijn huis en de plaats waar 2 Belgische meisjes stage doen) daar komen de straatkinderen voor het eerst terecht en kunnen ze zich wassen, wordt er naar hun verhalen geluisterd, kunnen ze spelen, maar worden ze ook vooral geobserveerd. Daarna worden ze doorgestuurd naar Bakanja centre. Bakanja centre is een immens groot domein buiten het centrum waar momenteel 300-320 straatkinderen (enkel jongens) verblijven. Als een straatkind hier voor de eerste keer terecht komt moet het op gesprek met de sociaal assistent die via een sociale enquete een zo goed mogelijk zicht probeert te krijgen op de situatie van het kind. Daarna volgt de sociaal assistent elk kind op en kan het kind altijd met vragen bij hem terecht. Het kind krijgt zo ook een eigen educatief project: in welke klas hoort hij het beste thuis? Verder probeert de sociaal assistent ook te zorgen voor re-integratie met de familie en gaat hij dus ook op huisbezoek. Na bakanja centre worden de kinderen ‘doorgestuurd’ naar 1 van de 12 huizen waar ze gespecialiseerde opleidingen kunnen volgen. Dit is ook een taak van de sociaal assistent. Deze uitleg kreeg ik van de ‘Frère Pascal’, de directeur van Bakanja centre. Het klonk allemaal heel boeiend en goed georganiseerd en ik zag hier meteen veel kansen voor mij als sociaal werker! Ik dacht grijpen die kans & stelde meteen de vraag of er voor mij een mogelijkheid was om hier stage te doen. Hij was (ik zal nu niet zeggen super enthousiast want tis nogal nen droge) meteen akkoord met dat idee en besloot me direct voor te stellen aan de sociaal assistent Filip. Super vriendelijke & enthousiaste kerel die mij een hele rondleiding gaf in elke klas en elk gebouw en voorstelde aan elke collega. Iedereen was heel vriendelijk en vanaf nu ga ik daar dus maandag, dinsdag en woensdag stage lopen met de sociaal assistent! Ik kijk er enorm naar uit om eindelijk eens iets zinvol te doen. Het lijkt mij wel niet gemakkelijk omdat hier jongens zitten die echt wel serieuze dingen hebben meegemaakt op straat, in hun gezin,.. En de oudere jongens leken mij niet echt de simpelste! Maarja ik wou een uitdaging en die heb ik zeker gekregen.
Op donderdag en vrijdag ga ik les geven bij de zusters sint jozef karmeliet. Zij geven les aan meisjes die uit extreem arme commune komen. Omdat die meisjes zo goed als allemaal analfabeet zijn en een klein beetje Frans kunnen, geven ze op een heel simpele manier les. Hoe en wat ik juist ga geven is momenteel nog onduidelijk en tis op zich nie echt sociaal werk maar lijkt me zeker leuk om te doen. Zuster hèlène staat ook vaak in contact met de ouders van de meisjes dus das misschien ook een boeiend piste voor mij. + ik krijg daar ‘s middags altijd kei goei eten, ook niet onbelangrijk! Zoals je ziet komt de stage dus beetje bij beetje op gang, waar ik heel blij om ben en wat ook wel mag na 1 maand hier al te zitten. Het voordeel van hier al 1 maand te zitten is wel ik mij al wat zekerder voel over mijn Frans (begrijp me niet verkeerd, tis nog altijd Frans me haar op). Verder ben ik ook eindelijk fatsoenlijk aan de slag gegaan met mijn eindwerk.
Verder gaat hier alles zijn gangetje. Ik heb ondertussen 4 andere Belgische meisjes leren kennen wat wel leuk is om daar af en toe mee af te spreken. Met 2, Marijke en Najade, had ik op voorhand al wat contact via mail en die doen hier 2 huizen naast mij stage dus zie ik wel regelmatig. Met Eline heb ik vorige week afgesproken,die is hier voor 5 maanden en werkt in een ziekenhuis. En Maaike woont bij de paters en is hier voor 1 jaar. Vrijdag waren we samen iets gaan drinken en naar een jazz optreden gegaan met en paar van onze zussen en stagecollega’s erbij. Was heel leuk om precies nog eens weg te gaan en heb ook mijn eerste simba (lokaal bier) gedronken. Ik moet zeggen: het smaakte! Het nadeel was wel dat ik & mijn zus al berichten krijgen om half 9 dat we naar huis moesten komen omdat het nacht was.. Echt stevig uitgaan zal er niet inzitten maar die schade zal ik in juni wel inhalen.
Verder heb ik ook culinair mijn grenzen verlegt. Insecten gegeten en den thomson (vis) die hier bijna dagelijks voorgeschoteld en mij altijd zo zielig aankijkt, moest er ook helemaal aan geloven (ja ik heb gisteren zelfs zijn ogen en staart opgegeten, ik dacht waarom niet? Iedereen doet da hier en ik had kei veel honger). En ik heb i.p.v. van 1 bol Bukari er zelfs 1.5 gegeten (serieuze overwinning want da is toch redelijk zware kost).
PS het kan hier toch soms heel erg warm zijn. Deze week zaten er echt momenten tussen dat het 40 graden was en dan smelt mijn huidje toch bijna. Gelukkig heeft mijn stagebegeleidster dan een paraplu bij die even kan gebruiken want zonnebrillen gebruiken ze hier niet aangezien hun ogen gewent zijn aan de zon.
PSS de huwelijksaanzoeken blijven komen..
PSS de buurman is ook een extreem vriendelijke man die altijd klaarstaat voor een dagelijkse babbel. Hij gaat mij swahili's leren en ik heb nederlands.
Zo dat was het weer voor deze keer. Zoals jullie zien gaat het dus goed met mij. In het gastgezin gaat het ook nog altijd super. Enkel de immens grote kakkerlakken en muis die ik hier in huis heb zien rondlopen vind ik net iets minder. De eerste maand zit er al op, nog 3 te gaan. Tot de volgende keer.
Bisou Anne
-
02 Maart 2014 - 13:42
Tante Karin :
Dag Hanne,
ik vind dit super voor jou! ja in Afrika duurt alles precies wat langer, maar het gaat er inderdaad eindelijk van komen. Het initiatief van jou om het uiteindelijk zelf wat in gang te zetten is geweldig. De taken die je gaat krijgen lijken mij een echte uitdaging, ik hoop echt voor jou dat het vanaf morgen een goede start mag zijn.
ik vind het ook super knap van jou om ons al deze uitleg te geven, ik vind jou berichten heel interessant en wij volgen deze vanuit de misseweg heel graag op. je leert daar ook al andere belgische meisjes kennen, dit zal ook goed doen voor jou. Ja, het komt allemaal op zijn pootjes , straks ga je nog ginder blijven. Ik ben blij voor jou. Heel veel succes! en hou je goed he.
Tante Karin-Nonkel Johan-Dries&Sien -
02 Maart 2014 - 16:06
Petra Van Buren:
Hoi Hanne,
Wij in Nederland zeggen 'de aanhouder wint'. Jij dus ook. Goed dat je zo voor je eigen stagedoelen/idealen opkomt. Als je het tempo van daar moet aanhouden, dan zou je waarschijnlijk alleen maar in het dagelijkse leven hebben meegedraaid en niet echt een sociaal werkster kunnen zijn. Spannend om met deze jongens te gaan werken; denk dat je serieus moeilijke verhalen te horen gaat krijgen. En weet dat een luisterend oor vaak veel doet. En dan lesgeven aan de kleine analfabeetjes, lijkt me echt iets voor jou. Even op een ander niveau en met andere middelen communiceren. Je zult nog versteld van jezelf gaan staan, hoe inventief je bent. Zo leer je jezelf nog beter kennen.
Meiske, laat je lekker verwennen met al dat locale eten en drinken. Dat je verantwoord bezig bent, dat weten we allemaal. Hoop dat je het dipje nu weer een beetje achter je mag laten, nu je weer nieuwe uitdagingen hebt gevonden.
Héél veel succes en zet hem op Hanne.
Groetjes, van ome Jobs, tante Petra, Céline en Esmée
PS hier is het nu carnaval. Myra liep net mee met de KPJ-wagen. Schitterend weer om te zien zo'n grote wagen. Maar dat zul je daar allemaal niet missen. Volgens mij is het daar elke dag carnaval/gekkenhuis. -
02 Maart 2014 - 16:18
Wilma Van Den Berk:
Hé Hanne,
Geweldig meid, dat je het er nu ontzettend naar je zin hebt,
en dat het voor jou gevoel nu erg leerzaam is.
Eindelijk kun je je nu bewijzen, en jou kennende zal je dat zeker doen!
Heel veel succes met het lesgeven, aan de jongens, en de meisjes, en we horen wel hoe dit verloopt in je volgende verslag.
P.S. hier is alles goed. (het is nu Carnaval)
Groetjes Fons, Wilma, en Myra. -
02 Maart 2014 - 18:09
Tante Lea:
Dag Hanne,
Als ik je verslag lees, zie ik die insecten en dat visje zo voor me liggen. Ik weet het niet , hoor, toch niks voor mij. Maar jij bent wel volop je grenzen aan het verleggen, op alle gebieden. Allez, je moet ze daar wel eens wijsmaken dat halfnegen nog heel vroeg is, eh.
Voor de rest zal het je zeker deugd doen dat je nu toch stilaan al je doelstellingen kan gaan verwezenlijken. Ik kan me voorstellen dat je inderdaad stilaan wat onrustig werd van het "niets doen", alhoewel het misschien net goed was op deze manier en je toch wat tijd hebt gehad om ginder te "acclimatiseren". En dan lesgeven en al die andere uitdagingen, het is nogal wat. Je zal wel weten wat doen vanaf nu. Ik wens je alle succes en kijk al uit naar het volgende verslag. Doe dat goed, Hanne, en tot de volgende. Vele groeten ! -
03 Maart 2014 - 12:39
Papa:
Hanne,
Zo te zien hebben wij je toch goed opgevoed. Je blijft niet bij de pakken zitten en neemt initiatief. Je gaat niks uit de weg en wil iets maken van je verblijf ginder, ook al is dat niet altijd gemakkelijk en simpel. Da's is nu onze dochter. Wij zijn trots dat we z'on meid hebben. Natuurlijk hebben we er thuis nog één rondlopen die ons zeker ook niet teleursteld en die we ook niet links laten liggen. Daar hebben we het laatste ook nog niet van gezien.
Zelf ben je bezig met iets wat heel je leven zal bijblijven en waarvan je heel wat kan gebruiken in je latere leven. Nog heel veel succes met je stage en vooral je lesgeven. Ook weeral iets nieuws en toch wel spannend.
Wij zien je graag en tot gauw.
-
04 Maart 2014 - 15:41
Miet:
Dag Hanne
Zo te lezen ga je d er flink tegenaan gaan !! Nooit getwijfeld aan je kunnen...veel succes !
Groetjes en dikke x
Miet -
04 Maart 2014 - 21:57
Eddy Melis:
Hey Hanne,
fijn om dit allemaal te mogen lezen en een beetje mee beleven.
Prachtige momenten maak jij daar mee, heerlijk.
Geniet er ginds ook een beetje van, t' is een unieke ervaring.
en blijf bloggen, heerlijk om uw ervaring te delen.
groetjes,
Eddy -
08 Maart 2014 - 12:32
Marieke :
Hé nichtje, geweldig om al je verhalen en belevenissen te volgen. Goed bezig zeg!! Toon is gister met de rest van de Fam. naar Lotte haar vat geweest. Was erg gezellig maar helaas kon ik er ook niet bij zijn. Dan hebben we het samen gemist -
11 Maart 2014 - 10:33
Hild:
dag Hanne,
Wat blijft het boeiend om je op afstand te volgen en te lezen wat je alleamaal ervaart.
Dit is levenslang...
Je doet het goed meid, samen met je ouders en zus zijn wij ook trots op je.
Die laatste 3 maken het volgens mij ook goed hoor, zeker nu ze weten hoe het jou daar lukt.
Heel veel succes nog verder en GENIET MET VOLLE TEUGEN VAN WAT DAAR OP JE WEG KOMT.
Veel lieve groetjes van nihil en co.
x
dikke knuffel.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
